Tribute to the Ladies of Blues & Soul |
club: CC Palethe Overpelt artist: An De Bruijn |
© Rootsville 2016 |
review & photo credits: Freddie |
|
Hoofdvertolkers van deze 'Tribute' zijn zonder meer An(neke) De Bruyn en Pieter Van Bogaert die elkaar nog kennen van 'The Crew', een band die in de 80-tiger jaren in de lage landen de blues kwam te verkondigen. Mariane Tootsie de van Griekse origine Brusselse zagen we vorig jaar nog aan het werk met haar tribute aan Etta James in de helaas teloorgegane jazzclub 'The Mood' te Hasselt. In ‘Thank you Nina’ brengen An De Bruyn en Pieter Van Bogaert een programma waar op zorgvuldige wijze de muzikale parels van het leven van Nina Simone worden verwoord. In een zeer timide sfeer neemt dit duo ons mee op een reis doorheen de carrière van deze uitzonderlijke Diva. Nina Simone (1933-2003) was buiten een begenadigd singer-songwriter en pianiste ook nog een doordreven burgerrechtenactiviste. Alhoewel ze het meest actief was in het jazzmilieu hekelde Nina Simone die term en verwerkte daardoor heel wat blues en soul in haar oeuvre. An en Pieter zijn uiteraard geen onbekenden in het bluesmilieu. In de jaren tachtig drukten ze met de band The Crew hun stempel op de Nederlandse en Belgische blues-scene wat ze later nog eens overdeden met de 'Blues Angels' samen met Anneke's broer Jan, Kathleen Vandenhoudt en Pascal Michiels. Openen doet dit duo met 'Feelings' een hit met een turbulente start voor de geschillencommisie al zou het plagiaat zijn geweest op het nummer 'Pour Toi' van de Fransman LouLou Gasté. Deze laatste won de rechtzaak en kreeg daardoor 78% de royalties toegewezen. Voor Nina Simone zou het destijds allemaal een zorg wezen wat zij scoorde met dit nummer in 1976. In 1969 bracht Nina Simone een album uit met de titel 'To Love Somebody', een cover waarvoor ze te leen ging bij de Bee Gees die er ook al een wereldhit mee wisten te scoren. De 'chemie' tussen Pieter en Anneke is meer dan aanwezig waardoor een blinde kan zien dat dit een meer dan uitstekende tandem is gedreven door de muzikale kwaliteiten van deze vocaliste met aan haar zijde een outstanding keyslinger, soms een beetje geruggesteund door percussie. Met het nummer 'Don't Smoke In Bed' krijgen we tevens een emo-moment uit het leven van An De Bruijn waardoor we stilaan cresendo gaan met de hits van Diva Simone. Na 'Go To Hell' en een uitstekende 'Sinnerman' deinen ze richting einde concert waarna ze de aanwezigen op hun wenken lijken te bedienen met een uitgesponnen versie van 'Ain't Got No, I Got Life" en daardoor waren we more than alive... Een uitstekende 'tribute' van een uitstekend duo. Mariana Tootsie is van Griekse origine, maar werd in Brussel geboren. Ze staat al van jongsaf op het podium. Begeleid door haar drie muzikanten brengt ze een ode aan grote madammen als Etta James, Ella Fitzgerald en Joni Mitchell. Vorig jaar was ik nog afgezakt naar 'The Mood' in onze 'jeneverstad' maar kwam ik een beetje van een kale reis thuis omdat de toen aangekondigde 'Etta James Tribute' beperkt bleef met een drietal nummers. Niets slecht gezegd van de charismatische Mariana die gezegend is met een uitstekende stem. Onder haar drie begeleiders van vanavond bevindt zich ook haar broer Alex op gitaar en resonator. Openen doet ze met een nummer uit haar EP 'Dance in The Fire' uit 2014 en met het 'Along The Road' krijgen ze ook hier in CC Palethe te horen wat deze Brusselse in huis heeft. Na '4' uitstekende eigen composities kregen zij die gekomen waren voor de 'tribute of blues & soul' dan eindelijk waar voor hun geld en ging Mariana een duet aan met haar pianist die trouwens een meer dan behoorlijke en warme stem heeft. Met het destijds in 1960 uitgebrachtte 'If I Can't Have You' steeg de temperatuur hier in Overpelt dan onmiddellijk met enkele graden. Daarna werden de spotlights gericht op broer Alex op de resonator die hier zomaar een 'Grieks' bluesje uit de mouw kwam te schudden dat gerelateerd zou kunnen zijn met de Peloponnese Delta. Deze song steeg de intimiteit te boven en monde uit in een uitstekende climax. Time for numero due van Divan James waardoor dit viertal een eigen arrangement wist te brengen van het wereldberoemde 'I'd Rather Go Blind'. Sterk al gebied me te zeggen dat de versie van Etta nog steeds op eenzame hoogte komt te staan, dus geen kiekebisj. Gelukkig bleven we nu wel bij de blues & soul maar transformeerde de Lady in a Man want we kregen weerom een duet met de Nationale Hymne van de staat Georgia, en dan hebben we het over het immens mooie 'Georgia on My Mind' uit 1930 dat iedereen uiteraard kent in de uitvoering van Ray Charles uit 1960, toen wel kiekebisj. Om in de sfeer van Brother Ray te blijven krijgen we nog een hiphop versie van 'I Don't Need No Doctor'. Met het daaropvolgende 'You Don't Deserve Me' voelt iedereen het aan zijn water... dat is het einde, dat doet de deur dicht, ja dat is tra la la la la... maar gelukkig is het ook hier in Limburg nog een beetje vroeg voor carnaval en brengen broer en zus nog een kerstboodschap met het akoestisch mooie 'Hallelujah' van wijlen Leonard Cohen en zo ging iedereen tevreden huiswaarts toe, ook PC ;-)!
met dank aan Tom Coppers. |